Na drie maanden van onrust lijkt de mondiale olie-industrie tussen wal en schip te zitten als het gaat om haar toekomst.
De grote oliebedrijven moeten beslissen hoe ze het beste de factoren kunnen aanpakken die een steeds groter vraagteken plaatsen bij hun businessmodel, aldus Mark Lewis, Global Head of Sustainability Research.
Drie maanden is lang op de (olie)markten. Eind februari was er ruzie over de juiste reactie op het overaanbod op de markt en de daling van de vraag naar olie in China als gevolg van de COVID-19 uitbraak. Begin maart waren de spanningen binnen OPEC+ voor Saudi-Arabië aanleiding om het aanbod te verhogen en zijn exportprijzen te verlagen om te proberen zijn hegemonie als 's werelds grootste olieproducent te herstellen.
De prijzen van ruwe olie zijn in reactie hierop met meer dan 30% gedaald. De vraag nam verder af toen de pandemie zich verspreidde naar Europa en Noord-Amerika en de lockdowns bijna wereldwijd aanhielden.
De prijsvolatiliteit van de afgelopen maanden kan slechts een voorproefje zijn van het drama dat komt als het einde van het petroleumtijdperk in zicht komt. Dit betekent op zijn beurt dat beleggers waarschijnlijk de vooruitzichten die het bedrijfsmodel van bedrijven voor hernieuwbare energie biedt, des te aantrekkelijker vinden in vergelijking met de volatiliteit die inherent is aan het bedrijfsmodel van de oliemajors.
Lees meer over de druk van de lagere vraag en veranderd gedrag op de olie-industrie
Interesse in meer artikelen over de energietransitie? Klik hier
